Όταν ο νόμος γίνεται παράνομος

Τις τελευταίες εβδομάδες τόσο στην κοινωνία, όσο και στις ειδήσεις των 8, το επίκεντρο της κουβέντας αποτελεί η πανδημία του κορωνοϊού. Παγκοσμίως μετράμε χιλιάδες νεκρούς και αναρίθμητα κρούσματα τόσο διεθνώς, όσο και εγχώρια. Στη δική μας περίπτωση, οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριμένες και εντοπίζονται στην κυβέρνηση της ΝΔ, που μαζί με όλους τους προηγούμενους, τα τελευταία χρόνια έχει φέρει το σύστημα υγείας σε εξαθλιωτική κατάσταση, με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για να καταπολεμήσουμε αυτόν τον «αόρατο εχθρό» (ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και κλίνες ΜΕΘ, ελλείψεις σε προστατευτικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία κλπ). Ωστόσο, σε μια «παγωμένη» κοινωνία και ενόσω μας διαπερνά όλους το άγχος για την υγεία μας και την υγεία των οικείων προσώπων, στο εσωτερικό της Βουλής οι εργασίες για την προώθηση όλων των αναδιαρθρωτικών μέτρων της ατζέντας της ΝΔ δεν έχουν παγώσει. Ήδη πριν κλείσουν οι σχολές, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι επιχειρήσεις κλπ, η κυβέρνηση της ΝΔ κατέβασε προς διαβούλευση ένα χουντικής εμπνεύσεως νομοσχέδιο περί «Δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων».
Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ, αντλώντας έμπνευση από το χουντικό σύνταγμα του 68/73, επαναφέρει διατάξεις του άρθρου 18 και του ευρύτερου νομικού του πλαισίου που επί της ουσίας «πάνε κόντρα» και καταπατούν καταφανώς το συνταγματικό δικαίωμα του «συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι». Οι βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου προβλέπουν τα εξής:

α) Υποχρεωτική γνωστοποίηση εκ των προτέρων και εγκαίρως προς την αστυνομία, κάθε υπαίθριας συνάθροισης και ποινικοποίηση της συμμετοχής σε απαγορευθείσα από την αστυνομία διαδήλωση.
β)Απαγόρευση των αυθόρμητων υπαίθριων συναθροίσεων, ενώ δύνανται κατ’ εξαίρεση να επιτραπούν από την αστυνομική αρχή με την επιβολή των ειδικά προβλεπόμενων περιορισμών (περιορισμός σε συγκεκριμένο τμήμα του οδοστρώματος, αλλαγή δρομολογίου κ.ά.).
Οι δύο αυτές διατάξεις είναι έκδηλο πως καταπατούν με τον πιο ωμό τρόπο το ισχύον Σύνταγμα και το άρθρο 11 περί του δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Η υποχρέωση για προηγούμενη υποχρεωτική γνωστοποίηση δίνει απόλυτη εξουσία στην αστυνομία να μπορεί τόσο να απαγορεύει συγκεντρώσεις και πορείες, όσο και να τις διαλύει με οποιοδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο. Επί της ουσίας, για τη διενέργεια μιας πορείας θα απαιτείται προέγκριση από την αστυνομία, γεγονός που υποδεικνύει ότι για την η ίδια την  άσκηση του δικαιώματος θα απαιτείται έγκριση από τις αστυνομικές αρχές. Ωστόσο, στο ισχύον Σύνταγμα, ο νομοθέτης, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για προϋποθέσεις όσον αφορά την άσκηση του ατομικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Δεν προϋποθέτει καμία αστυνομική προέγκριση για την άσκηση του, αλλά ούτε και κάνει διάκριση μεταξύ αυθόρμητων ή μη πορείων. Επομένως, η απαγόρευση των «αυθόρμητων» συναθροίσεων καταπατά ολοσχερώς το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη συνάθροιση. Και εδώ, πρέπει κανείς να αναλογιστεί, την αστυνομική βία (χτυπήματα με γκλοπ, δακρυγόνα και κρότου λάμψης) που έχουν δεχθεί φοιτητές, εργαζόμενοι, μαθητές τους τελευταίους 6 μήνες σε πορείες, συγκεντρώσεις, στο χώρο της ΑΣΟΕΕ, αλλά ακόμα και στις ίδιες τις γειτονιές τους και στα μέρη όπου βγαίνουν για να διασκεδάσουν, όπως στα Εξάρχεια.
γ)Υποχρεωτικός ορισμός Οργανωτή, δηλαδή υπεύθυνου προσώπου για την πραγματοποίηση εκάστης συνάθροισης

δ)Πρόβλεψη για αστικές ευθύνες στο πρόσωπο του οργανωτή για πράξεις τρίτων που θα λάβουν χώρα στο πλαίσιο της συνάθροισης.

Η υποχρεωτική ύπαρξη ενός προσώπου που θα είναι ο «οργανωτής» κινείται επίσης στην ίδια αντισυνταγματική τροχιά. Είναι εμφανές, ότι το άτομο αυτό θα έχει ανυπολόγιστες προσωπικές συνέπειες σε περίπτωση που η αστυνομία το κρίνει. Ιδιαίτερα, η πρόβλεψη για αστικές ευθύνες στο πρόσωπο του οργανωτή για πράξεις τρίτων κατά τη διάρκεια της πορείας είναι αδιανόητη και αντιτίθεται πλήρως στο ευρύτερο νομικό πλαίσιο που ορίζει τις αστικές ευθύνες. Λειτουργεί, δηλαδή, με τρόπο τιμωρητικό και εκδικητικό απέναντι σε αυτό το πρόσωπο, προκειμένου να φοβάται και να αποτρέπεται ο οποιοσδήποτε να ασκήσει αυτό του το δικαίωμα. Επειδή, όμως, το βαρέλι δεν έχει πάτο, στο νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνεται και η θέσπιση ιδιώνυμου αδικήματος με αυστηρές ποινικές κυρώσεις (!) για οποιονδήποτε έχει σκοπό να  αλλοιώσει τον ειρηνικό χαρακτήρα της συνάθροισης με βιαιοπραγίες. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να προβεί κάποιος σε μια βιαιοπραγία για να θεμελιώσει η αστυνομία το ιδιώνυμο έγκλημα, αρκεί και μόνο να θεωρήσει πως υπήρχε σκοπός!

Για εμάς, η στόχευση των παραπάνω είναι ξεκάθαρη! Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί, επί της ουσίας, να επιβάλει ένα συγκεκριμένο πολιτικό συσχετισμό εργαλειοποιώντας το ίδιο το νομικό σύστημα και τους θεσμούς του. Προσπαθεί να καταλύσει με τον πιο πρωτοφανή τρόπο το δικαίωμα των πολιτών στη συνάθροιση παραβιάζοντας το σύνταγμα, το νομικό εχέγγυο της δημοκρατίας. Προσπαθεί να καταργήσει το δικαίωμα μας στον αγώνα και στις διεκδικήσεις. Γιατί οι αγώνες του λαού και της νεολαίας στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας και στις γειτονίες είναι αυτοί που πάντα κατάφερναν να θέσουν αναχώματα στις επιθετικές αναδιαρθρώσεις που κάνουν τη ζωή και την καθημερινότητα μας δυσχερέστερη. Οι κινητοποιήσεις φοιτητών και μαθητών τους προηγούμενους 6 μήνες είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από αυτά. Θέλει, επομένως, να ξεμπερδέψει μια για πάντα με το δικαίωμα της κοινωνικής διεκδίκησης, εφαρμόζοντας το δόγμα του ΝΟΜΟΥ και της ΤΑΞΗΣ. Το νομοσχέδιο αυτό είναι αντίθετο σε συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες  και αντίκειται σε ένα κράτος δικαίου. Χρειάζεται, επομένως, να μας βρει όλου/ες απέναντι του. Όλους/ες εμάς, που γνωρίζουμε ότι το δικαιώμα της ελευθερίας του συνέρχεσθαι έχει κατοχυρωθεί θεσμικά με τους αγώνες και το αίμα του λαού και δεν μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ να το καταργεί πραξικοπηματικά.
 ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΙΣΗ-ΕΦΑΡΜΟΓΉ-ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΚΤΡΩΜΑ!

Τα προβλήματα δεν λύνονται με κλικ

Η πανδημία του κορωνοΪού έπληξε τη χώρα μας και η καθημερινότητα όλων έχει αλλάξει ραγδαία. Από τον εργαζόμενο που είτε απολύθηκε είτε δεν θα πληρωθεί έως το μαθητή που αντικρίζει την πιθανότητα οι πανελλαδικές εξετάσεις να μείνουν στον αέρα, από τις οικογένειες που θα λάβουν άπαξ το επίδομα των 800 ευρώ για δύο μήνες έως το υγειονομικό προσωπικό του δημοσίου συστήματος υγείας που καλείται να υπερεργαστεί και να υπερπροσφέρει με κίνδυνο ζωής χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας(πχ μάσκες), από τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, στην παραγωγή και την εστίαση έως τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που παραμένουν στοιβαγμένοι σε καταυλισμούς και κλειστά κέντρα κράτησης αλλά κατά τα άλλα μένουμε σπίτι. Τα πάντα γύρω μας θυμίζουν ένα κράτος έκτακτης ανάγκης το οποίο σε μια προσπάθεια να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις συνέπειες τις πανδημίας  πάνω στο έδαφος της καμμένης γης της δημόσιας υγείας που άφησε η μακρόχρονη μνημονιακή πολιτική της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων έχει απαγορεύσει την κυκλοφορία, την κίνηση, τις συναθροίσεις, την πρόσβαση στο σύστημα υγείας εάν δεν είσαι του θανατά.

Μέσα σε αυτό το πρωτόγνωρο κλίμα η κυβέρνηση δεν διστάζει να προωθεί την ατζέντα της με τρανό παράδειγμα το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και την άρση ασύλου στο Κάτω Πολυτεχνείο σε μία περίοδο που όλα έχουν νεκρώσει. Ακριβώς το ίδιο κάνουν και οι εντεταλμένοι της μέσα στο Πανεπιστήμιο καθώς οι “ανεξάρτητοι” φοιτητές της ΑΣΟΕΕ αποφάσισαν πως δεν αντέχουν άλλο(;) χωρίς γενική συνέλευση και επιθυμούν να διεξάγουν μία ηλεκτρονική. Την Τρίτη 17/3 η ομάδα αυτή δημοσίευσε ιντερνετικό κάλεσμα για τη διεξαγωγή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας μέσω της πλατφόρμας ΖΕΥΣ με θέμα την μαγνητοσκόπηση των εξ αποστάσεως μαθημάτων και τον περιορισμό της αφισοκόλλησης!!!Είναι προφανές πως δεν υπάρχει κανένας επείγων η έκτακτος χαρακτήρας για τη διεξαγωγή αυτής της ψηφοφορίας. Επιχειρείται να αξιοποιηθεί αυτή η νεκρή περίοδος προκειμένου η κυβέρνηση να νομιμοποιήσει τη διεξαγωγή των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών. Χαρακτηριστικό, επίσης είναι πως κεντρικό αίτημα της ψηφοφορίας είναι το ζήτημα του περιορισμού της αφισοκόλλησης άρα και της περιστολής της συδνικαλιστικής δράσης. Οι ΄΄ανεξάρτητοι΄΄ όχι απλά δεν σέβονται την απόφαση του φοιτητικού συλλόγου της ΑΣΟΟΕ, που μόλις δύο εβδομάδες πριν καταδίκασε πανηγυρικά τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες εκμεταλλευόμενοι την καραντίνα (μάλλον μόνο με καραντίνα μπορούν να νομιμοποιήσουν την αντιδημοκρατική τους πράξη) αλλά και την περίοδο κρίσης και αγωνίας για την υγεία και τη ζωή της κοινωνίας ολόκληρης επιλέγουν αποφασίσουν τον περιορισμό του συνδικαλισμού στη σχολή τους.

Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού επιχειρήθηκε πρώτη φορά στο σύλλογο των Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, όπου διεξάγεται Γενική Συνέλευση, στην οποία συμπληρώθηκε η απαρτία και ελήφθη αγωνιστική απόφαση. Ωστόσο, μετά το πέρας αυτής, οι φοιτητές δέχθηκαν email από την ηλεκτρονική πλατφόρμα  ΖΕΥΣ που τους ζητούσε να συνδεθούν σε αυτήν με τους κωδικούς της σχολής και να ψηφίσουν ηλεκτρονικά για τη γενική συνέλευση! Η πλατφόρμα ΖΕΥΣ  είναι ηλεκτρονική πλατφόρμα ψηφοφοριών η οποία ανήκει στο ΕΔΥΤΕ ΑΕ, μια κρατική υπηρεσία στο ΔΣ της οποίας ανήκουν και καθηγητές πανεπιστημίου. Και για την ΑΣΟΟΕ και για τη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών προκύπτουν τα εξής ερωτήματα : 1)πως γίνεται το ΕΔΥΤΕ να δηλώνει ότι δεν γνωρίζει για τη διεξαγωγή των συγκεκριμένων ψηφοφοριών από τη στιγμή που της ανήκει η πλατφόρμα 2) πως διεξήχθησαν οι συγκεκριμένες ψηφοφορίες από τη στιγμή που δεν δόθηκε κανένα στοιχείο φοιτητών, νομική προυπόθεση που απαιτείται για να ξεκινήσει οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία. Ποιος προσκόμισε τα στοιχεία αυτά; Οι ευθύνες του ΕΔΥΤΕ είναι τεράστιες. Εφορευτική επιτροπή στην πλατφόρμα είχε οριστεί ο Ορφανόπουλος, ένας από τους εκεί “ανεξάρτητους”. Με λίγα λόγια, ο Ορφανόπουλος εντελώς πραξικοπηματικά μόνος του είχε αφαιρέσει την απόφαση ολόκληρου του Φοιτητικού Συλλόγου, είχε έρθει σε συνεννόηση με τους καθηγητές ή την Κοσμητεία της σχολής και είχε δώσει όλα τα προσωπικά δεδομένα(παραβίαση του ν.4624/2019) των φοιτητών σε μία ηλεκτρονική πλατφόρμα θέτοντας τον ίδιο του τον εαυτό επιβλέποντα των παραπάνω. Η επιχείρηση φίμωσης του φοιτητικού συλλόγου, καταστρατήγησης των δημοκρατικών διαδικασιών του και τρόπου λειτουργίας του είχε, ωστόσο, ένθερμη υποδοχή και από άλλες μερίδες εξίσου ανεξάρτητου κόσμου, όπως τους δημοσιογράφους της Καθημερινής, και συγκεκριμένα το Λακασά που έσπευσε να επικροτήσει την προσπάθεια και να παροτρύνει τις άλλες σχολές να ακολουθήσουν.

Όλα αυτά, που η κυβέρνηση επιθυμεί να υλοποιήσει επί χρόνια, ανοίγουν ένα μεγάλο κύκλο συζήτησης. Οι φερόμενοι ως ανεξάρτητοι φοιτητές (είτε ο Ορφανόπουλος είτε ο οποιοσδήποτε ανεξάρτητος της δικής μας σχολής) εντός των σχολών στρώνουν τον δρόμο έτσι, ώστε να εφαρμοστεί η επιθετική προς τα ενιαία συμφέροντα των φοιτητών κυβερνητική πολιτική όσο γίνεται πιο απρόσκοπτα. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες έρχονται αντίθετες με τις ζωντανές πολιτικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, όπου όλοι οι φοιτητές μπορούν να συμμετάσχουν ενεργά συζητώντας, θέτοντας ερωτήματα και εν τέλει αποφασίζοντας συλλογικά. Στις γενικές συνελεύσεις γίνεται πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών λογικών και κατευθύνσεων μέσω της οποίας οι φοιτητές μπορούν να διαδράσουν. Γι’αυτό και ανέκαθεν οι διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου είχαν ως βάση την αυτοπρόσωπη παρουσία(π.χ. απαγόρευση “επιστολικών ψήφων”). Γι’αυτό οι συλλογικές διαδικασίες δεν είναι poll στο Facebook και στο instagram, όπου ο καθένας να αποφασίζει ελαφρά τη καρδία αν θα διαγραφτεί σε 5 χρόνια ή όχι. Μπορεί λόγω της καθημερινότητάς μας να έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου ίδιους πρακτικές, όπου με ένα κλικ κρίνεται το αποτέλεσμα, ωστόσο η συνέλευση του συλλόγου δεν είναι απλώς έκφραση μίας ήδη υπάρχουσας γνώμης σε προκαθορισμένα ερωτήματα, αλλά -όπως περιγράφθηκε – είναι πολύ περισσότερο μία ζωντανή διαδικασία στην οποία απαιτείται η ενεργή συμμετοχή του καθενός.

Έτσι, η λογική των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών όχι απλώς δεν έχει καμία σχέση με τον “εκδημοκρατισμό” της διαδικασίας, αλλά αντίθετα πρόκειται για την ουσιαστική κατάργηση των γενικών συνελεύσεων, αφού εξοστρακίζεται το πιο ζωτικό σημείο της διαδικασίας που είναι ο διάλογος και η πολιτική διαπάλη. Χώρο κερδίζουν οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ), οι οποίες εκτός των άλλων εκπροσωπούν ό,τι ακούει κανείς στον ΣΚΑΙ και διαβάζει  στην Καθημερινή, χωρίς να χρειάζεται να εμπλακούν σε πολιτική αντιπαράθεση. Επίσης, αυτό το σύστημα θα μπορούσε να οδηγήσει στην φαλκίδευση των αποτελεσμάτων, καθώς με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να διασφαλιστεί η αποτροπή της. Η καταμέτρηση των ψήφων διενεργείται από τους ίδιους τους φοιτητές με διαφάνεια καθώς γίνεται ενώπιον όλων, ιδιαίτερα μιας και οι δυνάμεις της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια έχουν διαχρονικά μία έφεση στη νόθευση των αποτελεσμάτων για να αποδείξουν ψευδείς συσχετισμούς. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στοχεύουν στην αδράνεια, στην εξατομίκευση και στην αποπολιτικοποίηση παρόλο που τα προβήματα μας είναι πολιτικά και πολλές φορές έχουν σφραγίδα κυβερνητική (διαγραφές, εξίσωση του πτυχίου μας με ιδιωτικά κολέγια, αξιολόγηση του ιδρύματος για να δοθεί  προυπολογισμός, παρέμβαση στον τρόπο που συνδικαλιζόμαστε ).  Επίσης είναι παράνομες αφού διαχέουν τα προσωπικά μας δεδομένα από δω και από κει. Όπως μαθαίνουμε στο Συνταγματικό ακόμα και οι εθνικές εκλογές διεξάγονται με φυσική παρουσία για λόγους ασφάλειας και δημοκρατίας αλλά η ασφάλεια και η δημοκρατία της ψήφου καθόλου δεν ενδιαφέρουν τους πρωτοπόρους  των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών.

Η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου στοχεύει δυνητικά στην κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού έτσι όπως τον ξέρουμε, αφού η ενασχόληση των φοιτητών με την πολιτική θα περνούσε από το επίπεδο της ενεργούς συζήτησης και κινητοποίησης σε ένα κλικ. Οι συνελεύσεις και οι κινητοποιήσεις θα απομαζικοποιούνταν και η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει τα πιο επιθετικά μέτρα για τον κόσμο της νεολαίας και της εργασίας, χωρίς καμία αντίδραση, αφού όλοι θα εχουν εμπεδώσει την πολιτική ως κάτι έξω από αυτούς, κάτι μακρινό και ειδικά διαμορφωμένο μόνο για πρωθυπουργούς και κυβερνητικά στελέχη. Άντε και για κανένα Λακασά.

 

 

Ωστόσο, οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να δείξουν στην Κεραμέως πως η νεολαία θα συνεχίσει να αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη της! Πως οι φοιτητές θα συνεχίσουν να συζητούν, να αντιπαρατίθενται, να αποφασίζουν και κινητοποιούνται! Μόνο οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι θα αποφασίζουν για τα όργανά τους και τον τρόπο λειτουργίας τους, μακριά από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση. Επειδή με γενικές συνελεύσεις διώξαμε αυταρχικούς καθηγητές και πρυτάνεις, επειδή με γενικές συνελεύσεις εναντιωθήκαμε στα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, επειδή με γενικές συνελεύσεις μπλοκάραμε τις διαγραφές, επειδή με γενικές συνελεύσεις αποφασίζουμε τις λύσεις για κάθε πρόβλημα της σχολής και της καθημερινότητας μας, με γενικές συνελεύσεις και πάλι θα σταθούμε ενάντια στους ανεξάρτητους, στα γαλάζια παιδιά ,στους καθηγητές και σε όποιον άλλον με ανέντιμο και πραξικοπηματικό τρόπο επιχειρήσει να φιμώσει τους φοιτητικούς συλλόγους.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ – ΚΑΜΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ