Η δικομματική-πλέον- κυβέρνηση Ν.Δ.-Π.Α.Σ.Ο.Κ, ακολουθώντας πιστά την ευρωπαϊκή συνταγή των απολύσεων, της τρομοκρατίας, των περικοπών, των ιδιωτικοποιήσεων και των επιτάξεων, συνεχίζει ακάθεκτη την πολιτική της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας . Η φθινοπωρινή κολεξιόν, όμως, της σειράς «Success story 2», περιλαμβάνει μαζί με την επίθεση και το «ξεσκαρτάρισμα» στο Δημόσιο -και πάντα στο πνεύμα της εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων- τη διάλυση της Υγείας και της Εκπαίδευσης.
Όσον αφορά στον φάκελο «Εκπαίδευση», το Νέο Λύκειο είναι στα σκαριά και οι νέοι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται με νέα πιο εντατικά εξεταστικά φίλτρα [μιλάμε για 4 εξεταστικές πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ακόμη πιο αυστηρά κριτήρια πρόκρισης στην επόμενη τάξη], ώστε να προετοιμαστούν καταλλήλως για να γίνουν οι νέοι εντατικοποιημένοι, πειθήνιοι, ελαστικοί εργαζόμενοι της Ελλάδας των 400 ευρώ και της ανεργίας.
Ταυτόχρονα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα ή μετατίθενται από πόλη σε πόλη, αφού σχολεία κλείνουν κ συγχωνεύονται και θέσεις εργασίας καταργούνται. Παρά την προηγούμενη επίταξή τους από την κυβέρνηση, όμως, οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν ξανά στους δρόμους, κηρύττουν απεργίες διαρκείας και καλούν κάθε πληττόμενο από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αλλά και την κυβερνητική πολιτική, κομμάτι της κοινωνίας να συμπορευθεί μαζί τους.
Την ίδια στιγμή, 1.700 διοικητικοί υπάλληλοι στα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης χάνουν τις θέσεις εργασίας τους. Αυτοί, όμως, οι εργαζόμενοι, οι «κοπρίτες», όπως τους αποκαλεί ο Πάγκαλος, κινητοποιούνται δυναμικά τις τελευταίες εβδομάδες και μάχονται με απεργία και κλείσιμο των σχολών, όχι μόνο ενάντια στην απόλυσή τους, αλλά και ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εν γένει, στην ίδια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που πλήττει κ εμάς ως φοιτητές.
Και για να εξηγούμαστε, ο αγώνας των διοικητικών –όπως και των εκπαιδευτικών- δεν είναι ένας αγώνας δίκαιος και μόνο, στον οποίο θα πρέπει να σταθούμε απλώς αλληλέγγυοι. Πιο συγκεκριμένα, η μείωση του διοικητικού προσωπικού θα οδηγήσει σε υπολειτουργία των ιδρυμάτων, ενώ θα ανοίξει το δρόμο για την ουσιαστική εφαρμογή του Σχεδίου Αθηνά και του θεσμού της Αξιολόγησης των Ιδρυμάτων. Η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στη Διοίκηση των Πανεπιστημίων, όλως τυχαίως κουμπώνει με τις συγχωνεύσεις, αυτονομήσεις και καταργήσεις τμημάτων[ βλ. διοικητική αυτονόμηση Νομικής και διάσπαση πτυχίου]. Εξ’ άλλου, ας μη ξεχνάμε ότι η επίθεση που γίνεται από μεριάς Υπουργείου και Κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης είναι συνολική και καλύπτεται πάντα από ένα πέπλο «αξιοκρατίας» (μόνο οι άξιοι θα τα καταφέρουν). Αυτό σημαίνει ότι στο βωμό της «αξιοκρατίας» και της εξυγίανσης της εκπαίδευσης απολύονται νυχθημερόν εκπαιδευτικοί και διοικητικοί υπάλληλοι, ενώ εμείς διαγραφόμαστε, παίρνουμε πτυχία κουρελόχαρτα-εισιτήρια για την ανεργία, πληρώνουμε για τους κώδικες και τα συγγράμματά μας, για την σίτιση και τη στέγαση. Πίσω από το ίδιο Υπουργείο και την ίδια κυβέρνηση κρύβονται τόσο οι απολύσεις των εργαζομένων, όσο και τα πειθαρχικά συμβούλια απέναντι στους φοιτητές που έρχονται από Γενάρη με τους εσωτερικούς κανονισμούς των Ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων μας και η εισαγωγή αλυσίδων μαθημάτων.
Επειδή, λοιπόν, ο αντίπαλος είναι κοινός, κοινός πρέπει να είναι και ο αγώνας μας εναντίον του. Για να πετύχουμε ένα γερό πλήγμα στην εκπαιδευτική πολιτική που πλήττει από γονείς και μαθητές μέχρι εκπαιδευτικούς, διοικητικούς και εμάς τους ίδιους, τους φοιτητές, θα πρέπει να φτιαχτεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο με ορίζοντα την ανατροπή των κυβερνητικών επιλογών. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, στο δίλημμα εξεταστική και νηνεμία ή κινητοποιήσεις και αναβρασμός να διαλέξουμε το δεύτερο, παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις στις συλλογικές μας διαδικασίες και αγωνιζόμενοι για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση και για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια!
ΡΑΠαΝ - ΣΑΦΝ [εαακ] 